Floren

Floren (wł. fiorini), wybity we Florencji w XIV wieku, być może w roku 1308. Jej miano nie pochodzi od nazwy miasta, lecz od widniejącego na awersie wyobrażenia kwiatu. Kwiat w języku łacińskim to florus, we włoskim fiore. Od niego wywodzi się nazwa miasta Florencja (łac. Florentia, wł. Firenze), kwiat lilii jest również swoistym godłem mówiącym, czytelnym także dla niepiśmiennych użytkowników. Dlaczego akurat lilia? W średniowieczu miała ona bardzo rozbudowaną symbolikę, była też związana z kultem maryjnym. Jako jeden z atrybutów Maryi symbolizowała czystość, niewinność, ale też wielkość, chwałę, majestat i piękno. Maryja była jedną z patronek miasta, być może dlatego włodarze Florencji akurat tę roślinę wybrali na swój emblemat, podkreślając tym i boską opiekę nad miastem, i jego wspaniałość. Lilia pojawiła się już na wcześniejszych srebrnych groszach, na florenach powtórzono znany już i utrwalony w świadomości ówczesnych motyw – kwiat z profilu, z trzema płatkami i dwoma pręcikami między nimi, w pięknej gotyckiej stylizacji, opracowanej w 1. połowie XIII wieku. Wizerunek rewersu także nie jest przypadkowy – osobę św. Jana Chrzciciela bardzo poważano w epoce średniowiecza, był patronem katedry florenckiej, jak również jednym z opiekunów Florencji. Na monecie stoi wprost, ubrany w charakterystyczną pelerynę z skóry wielbłądziej, z długimi włosami i brodą, w rękach trzyma berło i księgę (w domyśle Pismo Święte). Takie wyobrażenie zdominowało późniejszą ikonografię świętego. Napisy po obu stronach monety potwierdzają powyższe interpretacje, obydwa zaczynają się tzw. krzyżykami inicjalnymi – na awersie otokowo widać: FLOR• – •ENTIA, na rewersie napis otokowy brzmi: •S•IOHA – NNES•B i kończy się znakiem pięciopalczastego liścia.