Aa+
Aa-
Wprowadzony do obiegu banknoty jednozłotowe opiewały na kwotę 735.000 złotych polskich. Wykonane zostały na farbowanym na zielono papierze o wymiarach 64 x 103 mm, pochodzącym z papierni bankowej w Jeziornej koło Warszawy z zabezpieczeniem w postaci znaku wodnego, przedstawiającego centralnie umieszczoną cyfrę „1”. Szatę graficzną zaprojektował Jan Minheymer, piastujący wówczas stanowisko rytownika Banku Polskiego. Centralnie, u góry, autor umieścił kartusz, na który składały się dwie stylizowane tarcze herbowe z polskim orłem i litewską pogonią, zwieńczone koroną królewską typu zamkniętego. Po bokach kartusza umieścił, z lewej strony numer, a z prawej serię banknotu. Poniżej tarcz herbowych, na tle linii, napis: „Zł 1”, pod którym fantazyjny ornament z umieszczoną arabską cyfrą „1” i jeszcze niżej napis: „złoty jeden” prezentowały nominał banknotu. U dołu, centralnie umieszczony napis głosił: „Bank Polski wypłaci Okazicielowi”. Poniżej widniała faksymile jednego z dyrektorów banku – Pawła Głuszyńskiego lub Henryka Łubieńskiego. W dolnym rogu, z prawej strony umieszczona została sygnatura projektanta i rytownika: „Minheymer sc.” Całość wizerunku uzupełniała, giloszowa ramka z umieszczonym w rogach napisem i datą – „RO-KU-18-31”. Strona odwrotna pozostała niezadrukowana. Jest to pierwszy polski banknot wydrukowany techniką litograficzną. Dodatkowe zabezpieczenie banknotu tworzy prostokątny suchy stempel z napisem: „Złoty jeden” wcięty w dolną, giloszową ramkę. Banknot znajdował się w obiegu od 01 sierpnia 1831 do 01 czerwca 1832. Wiele z tych banknotów nie zostało zwróconych do banku i pieczołowicie przechowywane w polskich domach stanowiły pamiątkę narodową przypominającą o okresie zbrojnych dążeń do przywrócenia niepodległości.
